Oğluşum...

Günce hayali bir telefonla dayısıyla konuşuyor: "Oğluşum, naşılmışın, iyi mişin?, Evet, tamam, evet".

Telefon hayali ama bir an teredüt ediyorsun, gerçekte konuşuyor mu diye...

Tam gaz Günce...

Günce tam gaz gidiyor, yakalayabilene aşkolsun!!!

En son kayıt tarihinden bu yana yaptıklarını mümkün olduğunca oraya buraya not aldım, toparlayıp yazacağım onları...Ama bugün gerçekten bugün olanlardan hatırlayabildiklerimi yazacağım. Hatırlayabildiklerim, çünkü öyle seri halde birşeyler yapıyor ki, zaman geliyor on dakika önce ne dediğini hatırlayamıyorum.

BabaM eve gelmek üzereyken, aradı ve "domunuda" (dondurma) almaya gidelim, hazır olursanız dedi. Hazırdık zaten. Kapıdan çıkmak üzereyken Lokumcuk "etet vey, peyniy vey, etet istiyom, peyniy istiyom, çünkü, etet peyniy yicem" dedi önce. Ekmek peynir yiyecekmiş:)) Annesi kılıklı...

Kısa gezintimiz sonrasında, "bıızzz" şeklinde vızıldayan Elişim ve babaM sayesinde, akşam yemeğini kolayca yiyiverdik.

Biraz "yayvanlar" stickerları yapıştırdılar duvarlara Elişimle.

Sonra bezi bezi ve pijama giyme aşamasına geçtik. Tabi Günce'yi yakalayabilirsek. "İsteminiyom, isteminiyom"lar bir başladı, kıvrım kıvrım Günce'yi bez değiştirmeye ikna etmek için "Hadi parmişleri çıkaralım, yiyelim onları" dedim. Ayak parmaklarını kastediyoruz. Daha da ikna etmek için bir yandan da babaM "Nerdeymiş parmişler..." demeye kalmadı, Günce lafı babaMın ağzına tıktı: "Ayamda!"

Neyse allem kallem sonunda bezi değiştirdik, pijamayı da giydirdik, "fofak bakiim, baştetbol bakim, Buvakadi" başladı bu kez.

(Ses kayıtları: 40-45).