Bir devir böyle bitti...

Cumartesi ve pazar gününü de sürekli emerek geçiren Günce nedeniyle pazartesi sabahı hele de sol göğsüm dokunulamaz ve hatta değilemez (t-shirt ve iç çamaşır değdikçe inanılmaz canım yanıyor)haldeydi.

Böyle bir niyetim olmasa da pazartesi günü yatmaya hazırlanırken "süüttt, annenin sütüüü" diye keyifli keyifli yatağa yerleşen Günce'ye tuzlu ve boş sağ tarafı önerdim. Bir iki emmeyi denedi ama baktı ki birşey gelmiyor, "öbüyü, munu iştiyom" demeye başladı. Ağzımdan farkında bile olmadan çıkan "orası olmaz, çok acıyor"u "biboyon süt istiyom" deyince şaşakaldım. Bu kadar kolay mı diye?

Değildi tabi. Mutfakta biberona koyduğumuz sütü, planladığım gibi yatakta içmek yerine orada oturarak içmeyi tercih etti. Yeniden yatağa döndük. Baştan "annenin sütü"ler....

"Olmaz Günce'cim, çok acıyor"...

Ağlamaya başlayan ve dozunu giderek artıran Günce karşısında ne yapacağını şaşıran ben...

Biliyorum ve hatta eminim ki derdi süt değil, emmek aslında ama dağılmış durumdaki meme şu an böyle bir keyfe uygun değil. Muhtemelen sol tarafta artık boş (yutmuyor çünkü) ve o da süt gelsin diye, artık iyiden iyiye büyümüş de olmanın verdiği güçle öyle bir kuvvetle vakum uyguluyor ki, bu vakuma sürekli aynı taraf maruz kalıyor bir de üstüne, dayanmak mümkün değil.

"İçeyiye gidicem" dedi, gittik, "Luli" ile uyumaya çalıştı (bu ara öğlenleri anneannenin, olmadığım birkaç akşamda da babanın bu şekilde uyutması sayesinde) ama benim kucağımda bu olmadı.

Yeniden içeri gittik, akıllı bebeğime anlattım, "bak şimdi yara, birkaç gün böyle geçsin, sonra yeniden emersin, iyileşince tamam mı". "Tamam" dedi, "kolla" uyumaya (Günce benim solumdayken sağ kolumu, dirsekten aşağı minik tutuşlarla oynayıp duruyor)çalıştı ama yapamıyor, dönüyor dönüyor, arada bir vızıldıyor, ara ara cidden ağlıyor derken aylar öncesinden kalan ve o zamanlar hiç emmediği emzik aklıma geldi. Emmedi ama kah ısırdı, kah attı, derken uyuyakaldı.

İkinci gece. Durumda bir düzelme yok. Ama Salı gecesi gerçekten kıyametler koptu. Gözünün 4 yerinden yaşlar geliyor ağlarken, öyle yapıyorum yok, böyle yapıyorum olmuyor. "Baba delsin" diyor, adamcağız geliyor, daha çok ağlamaya başlıyor "sen dit" diye. Bir içeri, bir dışarı derken yoruldu ve sızdı resmen. Ben de...

O ağladıkça ben dağıldım çünkü. Kalbim "Lanet olsun, emsin bırak" derken, aklım "farkında olmadan girdik bir yola, şimdi pes edersen bu kabus bir kez daha başlayacak, birkez daha böyle ağlayacak" larda...

"Annenin sütü" çıkmıyor artık belli, gecede en az 10 kez "süttt" der oldu ve emme süresi arttı iyiden iyiye ama 20 dakika sonra yeniden "süüüttt" dediğine ve yutkunma sesi gelmediğine göre...

Kendisi de uyumuyor beni de uyutmuyor...

Ama bu ağlamalar ve üzülmeleri de dayanılır gibi değil...

Ne yapsam?

Baba da Lokumdan daha acıklı durumda.

Bütün gün gerçekten kucağımdan hiç inmedi, kimselere gitmedi, işe sadece öğleden sonra o uyuduğunda gidebildim. Döndüğümde de durum aynıydı.

Çarşamba, eve gitmeye korkuyorum. "Süüttt" diye üstüme atlayan ve "otu buyaya" diye bana yer de gösteren Lokumuma itiraz edebilecek miyim?

Hemen dışarı çıktık, oyalandı ve aklına gelmedi, bahçede deliler gibi koştu, yoruldu, yatk zamanı azıcık mızırdandı ama yaklaşık 45 dakika kendi kendine konuşarak ve bir sağına bir soluna dönerek uyuyakaldı. Her döndüğünde yanındaydım, istediği gibi sarıldı.

"Ohh bitiyor" derken, o gece ilk uykusunun ardından gelen iki uyanma kabus gibi geçti bu kez de. Artık dayanamayacağımı hissettiğim noktada (ne zordu ne zor) uyuyakaldı yeniden.

Perşembe akşamı yine zorlu bir uykuya geçme modunu (yine bahçede bol koşmaca ve yormacalı bir akşamüzeri) takiben Lokum doğduğundan bu yana ilk kez hiç uyanmadan tüm gece uyudu.

Ben periyodik aralıklarla uyanmaya devam ettim. 23 ayın alışkanlığı bir gecede geçmiyor tabi.

Bakalım, bu günde böyle geçerse biz bir devri kapattık diyebiliriz...

Garip hissediyorum, çok garip, bebeğim elimden alınmış gibi, bebeğim 3-4 gecede büyümüş gibi...

Kendisi de diyor ya "Ben bebep diyilim, çocuk oldum aytık"....

Öyle galiba, bunu kendime anlatmam çok kolay olmuyor ama...