Babanın ameliyat günü. Erken kalkış, giyinip hazırlanış (Günce böyle söylüyor da-kalkış, yatış, uyuyuş).
Hava çok soğuk (kış gerçekten geldi) ve kapkaranlık. Anne onsekiz aydır kesintisiz tek bir gün bile uyuyamadığından mıdır bilmem bu aralar sabah kalkışları daha da bir zor olmaya başladı.
Hareketi sezen Günce gözünü açar açmaz yattığı yerden ok gibi fırlayış (insanda bir uyku mahmurluğu olur, hadi bilemedin bir sabah yatak keyfi yapar di mi? Nerdeee...)
Anne yalvarış: Haydi uyuyalım akkım (bu da Güncece-aşkım demek), azıcık daha lütfen!!!
Günce yatakta zıplayışa geçmiş bile, kim tutar artık onu. Banyodaki babaya seslenişe geçiş:
Baba işe didiyoo, anne yatiyoo, Günce zıpliyoo...
Kalk anne kalk, uyku muyku yok sana...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder